Σούρωπο ήταν όταν χτύπησε το τηλέφωνο.
"Καίτη, ερχόμαστε να δούμε μπάλλα".
"Ποιοί;"
"Ο Δημήτρης κι ο Βασίλης. Ο Βασίλης μάλιστα σου φέρνει κι ένα δώρο!"
"Τι δώρο;"
"Έναν γλάρο!"
"Και πώς τον έπιασε; Και τι θα τον κάνω; Και που τον έχει;"
"Τον έβαλε μέσα σ' ένα κουτί!"
"Σε κουτί; Αν είναι δυνατόν! Να τον αφήσετε αμέσως ελεύθερον!"
"Τώρα, φτάνουμε!"
Κατέβηκα κάτω σαν τρελή και τους περίμενα. Δεν ξέχασα να πάρω μαζί μου ψωμί, ξέχασα όμως να πάρω ένα κυπελάκι με νερό. Ήθελα να τον ταίσω πριν τον αφήσω ελεύθερο.
Φυσικά, πήρα και την φωτογραφική μηχανή! Τέτοια ενθύμια δεν χάνονται!
Και κάτι άλλο:
Ήθελα να τον αφήσω στο πάρκο. Να μην τον πάω στο σπίτι μου και τρομάξει πιο πολύ το πουλί!
Και για έναν άλλο λόγο, που δεν θα τον γράψω, όμως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου