Ποιος είδε γλάρο στο κουτί;
Μόλις έφτασαν, πήρα γρήγορα το κουτί απ' τα χέρια του Βασίλη.
Ο καυμένος, περίμενε ένα "ευχαριστώ!" και πάγωσε το χαμόγελο στα χείλη του.
"Γιατί το έκανες αυτό, Βασίλη!"
"Για σένα! Αφού δεν κατέβηκες για δουλειά σήμερα και δεν είδες τους γλάρους σου, σου έφεραν εγώ έναν!"
"Μα είσαι τρελλός; Ζουν οι γλάροι σε κλουβί; Δώσ' μου τον γρήγορα και μην το ξανακάνεις! Οι γλάροι είναι γεννημένοι για να ζουν ελεύθεροι! Θα πεθάνει το πουλί απ' τον φόβο του!"
"Αφού ξέρεις! Εγώ για σένα, στη μέση να κοπώ! Ήθελα να χαρείς!"
"Ξέρω ρε Βασίλη, ότι είσαι φίλος αδελφός, αλλά γλάρο; Δεν το λυπήθηκες το καυμένο που το πήρες απ' την παρέα του;"
Ο Βασίλης κατέβασε το κεφάλι.
Στεναχωρέθηκε. Το κατάλαβα. Εκείνη την ώρα όμως, είχα μεγάλη αγωνία για τον γλάρο.
Ήθελα να τον αφήσω όσο πιο γρήγορα γίνονταν, ελεύθερο!
Οι άντρες τράβηξαν για το σπίτι και εγώ με το "δώρο" μου για το πάρκο.
Πριν ανοίξω το κουτί έριξα λίγο ψωμάκι. Ίσως να πείναγε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου