Α, ρε γλαρένια μου, με έπιασες αδιάβαστη απόψε!
Ήθελα αλλιώς ν' αρχίσω, για πάρτη σου, αλλά, ας όψονται τα αρχεία μου!
Τέλος πάντων. Επειδή πήγε τρεις, ανεβάζω ότι βρίσκω στον σκληρό δίσκο.
Εκεί στη γωνία... κάθεται ο Νίκος. (Μ' εκείνον ήθελα ν' αρχίσω).
Ο Νίκος έκανε την αρχή πέρσι με τους γλάρους και τους έφερε στην Ιάσωνος. Εγώ βέβαια τότε είχα χάσει το θέαμα και έτρεξα στην παραλία για να τους δω.
Στον Νίκο λοιπόν τα πρωτία, για πέρσι!
Φέτος, πήρα την πρωτιά εγώ! Μόλις είδα να πετάει ένας ψηλά στην Ιάσωνος, έριξα ψωμάκι, με βοήθησε κι ο Βασίλης (γιατί εγώ δούλευα συγχρόνως) και κατέβηκαν πολλοί!
Το είπα στον Νίκο και απ' την άλλη μέρα, έχει σταθερά στη γωνιά του φαί για κείνους.
Απ' το πρωί, μέχρι το βράδυ!
Η Ιάσωνος πρέπει ν' αλλάξει όνομα. Να γίνει η οδός των ΓΛΑΡΩΝ!
Βέβαια, εγώ φοβάμαι τα αυτοκίνητα και του είπα να αλλάξει στέκι και να πάει στην παραλία. Εκείνος δεν μ' ακούει.
Τα ταίζω κι εγώ, προσέχω όμως να σπάει η κίνηση (όταν δουλεύω) πράγμα που δεν μπορείς να το προβλέψεις. Εκεί που είναι άδειος ο δρόμος, να σου νταλίκες!
Τέλος πάντων, μόλις βρίσκω άνθρωπο, πάω εγώ στον χώρο τους.
Πάντως, ζηλεύω τον Νίκο!
Κι ας τον λένε : "τρελό"!
Μα δεν είναι!
Κι εμένα, κατά κει θα με κατατάξουν, μα δεν με νοιάζει!
Είναι ωραίο να ταίζεις πουλιά που πεινάνε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου